فقیری را از آن دور دست دیدم           که فرزندش ز تب داشت گریه میکرد

شاید طفلک در آرزوی این بود            که کاش هر شب رو با تب سر نمیکرد

در آن سوی دگر  در پیش دکان          فقیری واسه خرید ماستی

از روی ناچاری و فقر                       واسه پول غذا گدایی میکرد

یکی پرسید چقدر خربزه میخوای ؟      فقیر با یک سکوت پوزخندی میزد

یکم خیره به او ماند و سپس گفت :     دل خوش سیری چند؟

گفتم یه امشب رو بمون گفتی نمیشه

تو رفتی نفهمیدی که بعد از این چی میشه

آروم چشامو بستم ولی دیر بود ...

دیدم چشای بیدارم یه لحظه خشک نمیشه

به عکست زل زدم دیدم اونم بیدار بود ...

ولی تو خوابه ، خواب مثل همیشه 

یهو دلتنگت شدم ، بغضم شکست و ...

یکی بهم میگفت که صبح نمیشه

با اشک خندیدم و لحظه آخر ...

با اینکه خواب بودی واست نوشتم ...

شاید این آخرین لحظه من بود ... 

ولی حدیث باهاته مثل همیشه

اگر روزی دلت تنها شد ...

بخاطر هیچکس و هیچ چیز نبود ...

دلیل آن خودت بودی ... 

آن روز که می بایست نمی خندیدی ... خندیدی

ما که از اول در گوش تو خواندیم ...

که ای دوست ...

خوشبخت ترین آدم هم گر باشی ...

در برابر تقدیر میشوی پوچ ...!!!

دیشب اونو دیدم با چشمای خودم

اومد در اتاق و باز کرد نشست کنار تختم

گلو گذاشت کنارم ... گذاشت دست روی دستم 

آروم زل زد به چشمام ...

خواستم خیال کنه خوابیدم ، اما ...

بهش خیره شدم چشممو نبستم 

بهم نزدیک شد و یکی صدام کرد 

بیدار شدم یهو از جا ، نشستم ...

دیدم هیچکی پیشم نیست و خیال بود

بازم اشکم چکید و پلکهامو بستم 

من از تو هیچی نمیخوام  

                     فقط بذار باهات باشم 

واست همه کار میکنم

                     اما نذار دلیل گریه هات باشم

نذار واسه نداشتنت اینهمه التماس کنم

                    نذار به جرم دیدنت همه منو قصاص کنن

من از تو هیچی نمیخوام 

                    ساده نذار پا رو دلم

به دنیا اومدم فقط 

                   عاشق تو بشم برم

طوفان های حماقت دارند شدت میگیرند ...

مژه هایم را محکم بگیر نمیخواهم از چشمانم بیفتی !!

من در آهنگ غمت با جام و تار و تور تشویشی عجیب ...

پشت گیسوهای اندوهم تماشایی شدم !!!

دل از دست تو عشقت مدام افسانه میخواهد 

ز تنهایی شمع و گل هزار پروانه میخواهد

دل مغمور من مشتاق دیدار تو میباشد 

دلت از من ز بی میلی دل دیوانه میخواهد 

بصدق پاک عشقم نمودی خنده و طعنه 

بجای این دل صادق دل رندانه میخواهد 

قرابت با دلی محزون چه ایرادی بسر دارد

که قلب سنگ خارایت دل بیگانه میخواهد 

نمودی قلب خود بی جان ز راه دشمنی با من 

من از روز اول گفتم دل جانانه میخواهد

لبخند و نگاهی که به من دادی همان مارا بس

چیزی که من هرگز نطلبیدم از کس

نا خواسته دلم به عشق تو شد همدم 

رحمی به دلم کن و نگاهی یکدم

آن حالت چشمان خمارت زیباست

وقت لبخند به قشنگی تمام دنیاست

گر از این لطف کنی مارا ترد

شود آه کاری که لیلی با دل مجنون کرد

مطمئن باش که این عشق بود راز دلم

تا دم مرگ بود چاره و دمساز دلم 

یه شب تا شعر سرودن با تو رفتم 

یه شب تا مرز بودن با تو رفتم

یه شب با اینکه می ترسیدم از تو ...

ولی بی اختیار تا حد آخر با تو رفتم

نه ترسی بر دلم بود و نه بغضی ... 

فقط به عشق سوختن با تو رفتم

یه شب با عطر تو خوابم پرید و ...

تمام خونه و پس کوچه هارا با تو رفتم

یه شب دیوانه تر از هر شبایی ...

واسه مجنون شدن تا عمق مردن با تو رفتم